Chlorthalidone vs. Hydrochlorothiazide for Hypertension-Cardiovascular Events

Ishani A, Cushman WC, Leatherman SM, et al.

Chlorthalidone vs. Hydrochlorothiazide for Hypertension-Cardiovascular Events.

N Engl J Med 2022;387:2401–10.

Γράφει η Ευγενία Γκαλιαγκούση

Πρόσφατη προοπτική μελέτη, δημοσιευμένη στο ΝEJM, αξιολόγησε την πιθανή υπεροχή της χλωρθαλιδόνης έναντι της υδροχλωροθειαζίδης ως προς τον καρδιαγγειακό κίνδυνο υπερτασικών ασθενών. Υπερτασικοί ασθενείς από το τμήμα των Βετεράνων της Μινεάπολης ΗΠΑ που ελάμβαναν ήδη αγωγή με υδροχλωροθειαζίδη σε δόσεις 25 mg ή 50 mg τυχαιοποιήθηκαν είτε στο σκέλος της υδροχλωροθειαζίδης, με συνέχιση της αγωγής ως ελάμβαναν, είτε στο σκέλος της χλωρθαλιδόνης σε δόσεις 12,5 mg ή 25 mg, αντίστοιχα. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο περιελάμβανε καρδιαγγειακές εκβάσεις και θανάτους που δεν συσχετίζονταν με κακοήθειες. Συμμετείχαν συνολικά 13.523 ασθενείς με μέση ηλικία τα 72 έτη και στη συντριπτική πλειοψηφία τους άνδρες (96.8%). Στο χρονικό διάστημα των 2,4 ετών παρακολούθησης, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στο πρωτεύον καταληκτικό σημείο αλλά ούτε και στις επιμέρους εκβάσεις (ισχαιμία μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή ανεπάρκεια με ανάγκη νοσηλείας, επείγουσα επέμβαση στεφανιαίας επαναιμάτωσης για ασταθή στηθάγχη, και θάνατος μη συσχετιζόμενος με κακοήθεια). Στην ομάδα της χλωρθαλιδόνης παρατηρήθηκε υψηλότερο ποσοστό υποκαλιαιμίας (6,0 % έναντι 4,4%, p<0.001). Δεν καταγράφηκαν σημαντικές διαφορές ως προς τη ρύθμιση της υπέρτασης με τη χρήση των δύο φαρμάκων.

Με την κατά μέτωπο σύγκριση των δύο διουρητικών, η μελέτη επιχείρησε να δώσει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα κλινικής πρακτικής. Ωστόσο, η ερμηνεία των αποτελεσμάτων θα πρέπει να γίνει υπό το πρίσμα σημαντικών περιορισμών με κυριότερο τον σχεδιασμό της μελέτης που δεν ήταν διπλά τυφλή, ενώ οι περισσότερες περιπτώσεις υποκαλιαιμίας στο σκέλος της χλωρθαλιδόνης μπορεί απλώς να αντανακλούν τον μεγαλύτερο αριθμό διαγνωστικών εργαστηριακών ελέγχων που διενεργήθηκαν από τους θεράποντες μετά την αλλαγή της αγωγής σε χλωρθαλιδόνη. Επίσης παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων της μελέτης (87%) ήταν υπό αγωγή με πολλαπλά αντιυπερτασικά σκευάσματα (έως τέσσερα), δεν ελέγχθηκε η συμμόρφωση των ασθενών στην αγωγή καθώς η μη συμμόρφωση είναι πιο συχνή σε περιπτώσεις πολυφαρμακίας και αιτία μη καλής ρύθμισης της υπέρτασης. Επίσης αποκλείστηκαν ασθενείς που ελάμβαναν την υδροχλωροθειαζίδη σε συνδυασμό, πρακτική η οποία είναι συνήθης, αποτελεσματική σε μεγάλο ποσοστό ασθενών και συνιστάται από τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες για την υπέρταση. Τέλος, δόθηκε έμφαση μόνο στην υποκαλιαιμία και δεν αξιολογήθηκαν άλλες σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες των διουρητικών όπως υπονατριαιμία, ορθοστατική υπόταση, συγκοπικά επεισόδια, πτώσεις και διαταραχές του μεταβολικού προφίλ των ασθενών.

Βιβλιογραφία

1. Ishani A, Cushman WC, Leatherman SM, et al. Chlorthalidone vs. Hydrochlorothiazide for Hypertension-Cardiovascular Events. N Engl J Med 2022;387:2401–10.
2. Ingelfinger JR. Thiazide-like versus Thiazide Diuretics - Finally, an Answer? N. Engl J Med 2022;387:2462–3.