Στόχοι Αρτηριακής Πίεσης και Εκβάσεις στους Πολύ Ηλικιωμένους (80+ ετών)

Γράφουν οι: Κόλλιας Αναστάσιος και Κυριακούλης Κωνσταντίνος

DOI: 10.1016/j.jacc.2025.01.033
Αναφορά: Systolic Blood Pressure and Cardiovascular Mortality in U.S. Adults Aged 80+ Taking Antihypertensive Medications
https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacc.2025.01.033

Οι βέλτιστοι στόχοι συστολικής αρτηριακής πίεσης (ΣΑΠ) για ενήλικες ηλικίας 80 ετών και άνω που λαμβάνουν αντιυπερτασική θεραπεία αποτελούν εδώ και καιρό έναν τομέα κλινικής αβεβαιότητας, εν μέρει επειδή αυτή η ηλικιακή ομάδα συχνά υποεκπροσωπείται σε μεγάλες κλινικές δοκιμές. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American College of Cardiology (JACC) είχε ως στόχο να αντιμετωπίσει αυτό το κενό αποδεικτικών στοιχείων.
Μεθοδολογία: Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την Εθνική Έρευνα Υγείας και Διατροφής (NHANES) που κάλυπταν την περίοδο 1988 έως 2014, συνδεδεμένα με τον Εθνικό Δείκτη Θανάτων έως τον Δεκέμβριο του 2019. Η μελέτη επικεντρώθηκε σε 1.593 ενήλικες ηλικίας 80 ετών και άνω (εκ των οποίων οι 949 ήταν γυναίκες) που λάμβαναν αντιυπερτασικά φάρμακα. Η ΣΑΠ κατηγοριοποιήθηκε σε τρεις ομάδες: <130 mmHg, 130−160 mmHg (χρησιμοποιήθηκε ως ομάδα αναφοράς), και >160 mmHg. Η κύρια έκβαση που αξιολογήθηκε ήταν η θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Κύρια Ευρήματα: Η μελέτη διαπίστωσε ότι ένα χαμηλότερο επίπεδο ΣΑΠ συσχετίστηκε γενικά με χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής θνησιμότητας.

Συγκεκριμένα:
1) Ένα επίπεδο ΣΑΠ <130 mmHg συσχετίστηκε με χαμηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο, με προσαρμοσμένο λόγο κινδύνου (HR) 0.74 (95% CI, δεν προσδιορίζεται πλήρως αλλά υπονοείται σημαντικό) σε σύγκριση με το εύρος ΣΑΠ αναφοράς 130−160 mmHg.

2) Αντίθετα, ένα επίπεδο ΣΑΠ πάνω από 145 mmHg συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας σχετιζόμενης με την καρδιά.
Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά καθώς παρέχουν στοιχεία που υποστηρίζουν τον πιο εντατικό έλεγχο της ΣΑΠ (με στόχο <130 mmHg) ακόμη και σε ενήλικες ηλικίας 80 ετών και άνω, έναν πληθυσμό όπου οι κλινικοί γιατροί μπορεί παραδοσιακά να ήταν πιο συντηρητικοί με τους στόχους της αρτηριακής πίεσης. Η μελέτη επεκτείνει την προηγούμενη βιβλιογραφία εστιάζοντας συγκεκριμένα σε αυτή τη σημαντική και αυξανόμενη ηλικιακή δημογραφική ομάδα. Ωστόσο, οι συγγραφείς τονίζουν κατάλληλα την συνεχιζόμενη ανάγκη για εξατομικευμένα θεραπευτικά σχέδια, ιδιαίτερα για ευπαθή άτομα ή άτομα με πολλαπλές συννοσηρότητες, όπου οι κίνδυνοι και τα οφέλη της εντατικής μείωσης πρέπει να σταθμίζονται προσεκτικά. Έτσι, ενώ τα δεδομένα ενθαρρύνουν την εξέταση χαμηλότερων στόχων ΣΑΠ στους γηραιότερους ενήλικες, δεν υποστηρίζουν μια γενική προσέγγιση. Αντ' αυτού, ενισχύουν την αρχή ότι η κλινική κρίση, η κοινή λήψη αποφάσεων και η προσεκτική αξιολόγηση των ατομικών χαρακτηριστικών του ασθενούς παραμένουν υψίστης σημασίας στην καθοδήγηση της αντιυπερτασικής θεραπείας σε αυτόν τον πληθυσμό.