Ο Ρόλος των Αναστολέων SGLT2 στη Διαχείριση της Ανθεκτικής Υπέρτασης
J Clin Hypertens (Greenwich). 2024 Oct 7;26(11):1318–1321.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Η νεφρική απονεύρωση (RDN) αναπτύχθηκε ως μια νέα θεραπεία για την υπέρταση. Προηγούμενες μελέτες της RDN, που συνήθως χρησιμοποιούν ταυτόχρονα αντιυπερτασικά φάρμακα, έχουν βρει μέτρια μείωση της αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες ήταν βραχείας διάρκειας. Για να κατανοήσουν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της RDN, οι ερευνητές συγκέντρωσαν τα μέσα αποτελέσματα από τέσσερις μελέτες παρατήρησης με διάρκεια παρακολούθησης έως και 10 χρόνια (N=264) και από δύο τυχαιοποιημένες μελέτες με εικονική επέμβαση (sham) με 3 χρόνια παρακολούθησης (257 ασθενείς έλαβαν RDN, 75 έλαβαν εικονική διαδικασία).
Η RDN συνδέθηκε με κλινικά σημαντικές μειώσεις της αρτηριακής πίεσης τόσο στις παρατηρητικές όσο και στις τυχαιοποιημένες μελέτες με εικονική επέμβαση. Χρησιμοποιώντας την παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης μέσω της 24ωρης μέτρησης, στις τέσσερις παρατηρητικές μελέτες (μέση παρακολούθηση, 8 χρόνια), η μέση μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης ήταν −14.8±3.4 mmHg. Στις δύο τυχαιοποιημένες, μελέτες, η μέση προσαρμοσμένη (sham-adjusted) μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης στα 3 χρόνια μετά τη διαδικασία ήταν −12.7±4.5 mmHg. Το φορτίο των αντιυπερτασικών φαρμάκων δεν άλλαξε σημαντικά μεταξύ της αρχικής αξιολόγησης και των αξιολογήσεων κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Η RDN δεν συνδέθηκε με αρνητική επίδραση στη νεφρική λειτουργία πέρα από αυτό που θα αναμενόταν με τη γήρανση.
Τα δεδομένα για την RDN συνεχίζουν να δείχνουν κλινικά σημαντική μείωση της αρτηριακής πίεσης, και αυτή η ανάλυση προσφέρει ενθαρρυντικά δεδομένα για τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αναστολείς SGLT2 μειώνουν αποτελεσματικά τόσο τη συστολική (SBP) όσο και τη διαστολική αρτηριακή πίεση (DBP) σε ασθενείς με θεραπευόμενη υπέρταση. Συγκεκριμένα, μετά την έναρξη των SGLT2i, η μέση συστολική πίεση μειώθηκε από 133,9 mmHg σε 128,6 mmHg, ενώ η μέση διαστολική πίεση μειώθηκε από 70,8 mmHg σε 68,3 mmHg. Αυτή η μείωση της SBP/DBP κατά 5,3/2,5 mmHg είναι ιδιαίτερα ευεργετική για ασθενείς με aTRH, οι οποίοι δυσκολεύονται να επιτύχουν βέλτιστο έλεγχο της πίεσης παρά τη χρήση πολλαπλών αντιυπερτασικών φαρμάκων. Η έναρξη θεραπείας με SGLT2i οδήγησε επίσης σε αύξηση του ποσοστού των ασθενών που επιτυγχάνουν έλεγχο πίεσης (BP <130/80 mmHg). Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε κατά 12,5% συνολικά και κατά 16,9% στους ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση.
Αυτή η βελτίωση υπογραμμίζει το δυναμικό των SGLT2i να ενισχύσουν τη διαχείριση της πίεσης σε δύσκολες περιπτώσεις. Ένα σημαντικό εύρημα της μελέτης είναι η μείωση της φαρμακευτικής επιβάρυνσης στους ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση. Μέσα σε 12 μήνες από την έναρξη της θεραπείας με SGLT2i, το 33,4% των ασθενών συνολικά και το 47,6% των ασθενών με ανθεκτική υπέρταση διέκοψαν τουλάχιστον ένα αντιυπερτασικό φάρμακο. Αυτή η μείωση απλοποιεί τις θεραπευτικές αγωγές και ενδεχομένως μειώνει τις παρενέργειες που σχετίζονται με την πολυφαρμακία. Παρόλα αυτά, οι λόγοι πίσω από τη διακοπή της αγωγής απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση.
Σχόλιο ( από την Jennifer L. Cluett, MD, από NEJM Journal Watch)
Η αντιυπερτασική επιδράση των αναστολέων SGLT-2 ήταν ακόμη μεγαλύτερη σε ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση, η οποία είναι ένας πληθυσμός εγγενώς πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Επιπλέον, οι παρατηρούμενες επιδράσεις της αρτηριακής πίεσης εμφανίστηκαν παράλληλα με τη μείωση των συνολικών αντιυπερτασικών φαρμάκων. Τέλος, αυτό το μέγεθος της μείωσης της αρτηριακής πίεσης είναι παρόμοιο με αυτό που παρατηρείται με την απροσιντεντάνη και τη νεφρική απονεύρωση, οι οποίες είναι εγκεκριμένες από τον FDA θεραπείες για ασθενείς με υπέρταση. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, θα μπορούσε να εξεταστεί ένας αναστολέας SGLT-2 πιο συχνά ως πρόσθετη θεραπεία για έναν ασθενή με διαβήτη και υπέρταση - ιδιαίτερα για έναν ασθενή με ανθεκτική υπέρταση. 
